Wie een kind wil laten dopen kan daarover contact opnemen met het Kerkelijk Bureau. Graag ruim een maand van tevoren contact opnemen zodat er voldoende tijd is om kennis te maken en er ruimte is voor een goede voorbereiding. Naast een kennismakingsgesprek met de dominee, indien nodig, is er altijd een 'doopgesprek' waarop we verder ingaan op de inhoud van de doop, en op de dienst zelf. We maken de doopdienst dan met elkaar 'op maat'. 

Wat is dopen eigenlijk?

Al heel vroeg in de geschiedenis van de kerk werd er gedoopt: met water besprenkeld, of er helemaal in ondergedompeld. De doop is een rijk ritueel waarin het 'schoonwassen en opnieuw beginnen' als gelovig mens wordt uitgedrukt. Johannes 'de doper' doopte in de Jordaan als teken van bekering, voor mensen die een nieuw begin met God wilden maken. Ook een aspect van de doop is het beeld van Gods trouw. Hij die je als het ware vastpakt als je in het water dreigt te verdrinken. Hij houdt mensen vast, ook dóór de dood heen. Al heel vroeg ook werden er kleine kinderen gedoopt. In het boek Handelingen (hoofdstuk 10) lezen we hoe de Italiaanse hoofdman Cornelius zich met al zijn huisgenoten liet dopen. Groot en klein dus. De doop krijgt bij de kinderdoop voor ouders de extra dimensie van de dankbaarheid voor dit leven. Door de doop worden mensen, groot en klein, deel van de gemeente van Christus. Een mooi hoofdstuk over de doop vind u hier, overgenomen uit het boekje 'Het spel en de regels' van Hans Blankesteijn.
 

Uit het leven gegrepen
Ze waren 9, 7 en 5 en niet gedoopt. Hun ouders waren bezig hun weg naar de kerk weer te vinden en hun kinderen kwamen regelmatig in de kinderkerk. Gaandeweg ontdekten de kinderen zelf dat zij - anders dan de andere kinderen van de kinderkerk - niet gedoopt waren. En dat vonden ze maar niks, want zij hoorden er toch ook bij? Geen probleem. De afspraak was gauw gemaakt en de dominee ging op doopgesprek bij de kinderen. De moeder had de kinderen al goed voorbereid en verteld dat ze 'ook bij God zouden horen' als ze gedoopt waren. De dochter van 9 had daar goed over nagedacht, en vond het eigenlijk maar niks. 'Want', zo zei ze tegen de dominee, 'ik ben toch zeker nu ook al een kind van God, ook al ben ik nog niet gedoopt?'  

Dit waargebeurde verhaal illustreert prachtig wat een ritueel is. Hoe prachtig en zinvol ook, en hoe mooi een ritueel als de doop ook is, de dominee is geen tovenaar, en het water niet magisch. En de liefde van de Here God laat zich ook door onze rituelen niet manipuleren. Net als alle rituelen markeert de doop wat wij geloven, en koesteren, en willen doorgeven.