In een tamelijk onbekend gedeelte uit het verhaal van Lukas heeft Jezus het over ‘de vos’ en ‘de hen’. De bestaande machthebber Herodes duidt hij aan als de vos. Het is de slimme macht die de touwtjes in handen lijkt te hebben. Een vos die op een sluwe manier angst aanjaagt en uit is op eliminatie van elke tegenstem. Een macht die het menselijke visioen van vrede en gerechtigheid ervaart als een storend obstakel voor zijn beleid. En daarom wil hij het uitwissen. Sterker nog: hij wil het doden.

Tegenover deze sluwe vos die denkt de macht te hebben, zet Jezus het beeld van de hen. De vogelmoeder die haar kuikens verzamelt en beschermt onder haar vleugels. Het is de macht van de powerless, om met Havel te spreken. In die tegenwerkelijkheid wordt diabolische krachten de wacht aangezegd. Onder die vleugels wordt het gebroken leven geheeld en tot zijn bestemming gebracht. De werkelijkheid van de vogelmoeder is volgens de profeet Jeremia een werkelijkheid waarin de vreemdeling, de weduwe en de wees recht wordt gedaan.

En daarom gaat Jezus naar de puinhopen van Jeruzalem om de sluwe chaosmachten te lijf te gaan. Daar wordt hij er zelf een teken van dat het anders kan. Dat ‘het leven in waarheid’ zelfs de dood overwint. Is dat ook niet wat die Oekraïense cellist Karachevtev op het plein van een kapotgeschoten Charkiv aanzet om te blijven spelen?

Komende zondag in de Duinzicht. Opdat we niet in onze luiheid buigen voor de tirannie.

Ad van Nieuwpoort